من همون جزیره بودم        خاکی و صمیمی و گرم

واسه عشق بازی موجا      قامتم یه بستر نرم

یه عزیز دردونه بودم            پیش چشم خیس موجا

یه نگین سبز خالص            روی انگشتر دریا

تا که یک روز تو رسیدی       روی قلبم پا گذاشتی

غصه های عاشقیرو            تو وجودم جا گذاشتی

زیر رگبار نگاهت                 دلم انگار زیرو رو شد

برای داشتنه عشقت          همه جونم آرزو شد

تو نفس کشیدی انگار         نفسم برید تو سینه

ابروبادو دریا گفتن              حس عاشقی همینه

اومدی تو سرنوشتم          بی بهونه پا گذاشتی

اما تا قایقی اومد              ازمنو دلم گذشتی

رفتی با قایق عشقت       سوی روشنی فردا

من و دل اما نشستیم      چشم به راهت لب دریا

دیگه رو خاک وجودم         نه گلی هست نه درختی

لحظه های بی تو بودن     میگذره اما به سختی

دل تنهاو غریبم                داره این گوشه میمیره

ولی حتی وقت مردن        باز سراغتو میگیره

میرسه روزی که دیگه       قعر دریا میشه خونم

اما تو دریای عشقت        باز یه گوشه ای میمونم

یه پنجره با یه قفس           یه حنجره بی هم نفس

سهم من از بودن تو           یه خاطرس همینو بس

تو این مثلث غریب             ستاره هارو خط زدم

دارم به آخر میرسم            از اون ور شب اومدم

یه شب که مثل مرثیه         خیمه زده رو باورم

میخوام تو این سکوت تلخ    صداتو از یاد ببرم

بذار که کوله بارمو               رو شونه ی شب بذارم

باید از اینجا برم                  فرصت موندن ندارم   

داغ ترانه تو نگام                 شوق رسیدن تو تنم

تو حجم سرد این قفس        منتظر پر زدنم

من تبار غربتم                     از آرزوهای محال

قصه ی ما تموم شده           با یه علامت سوال 

بذار که کوله بارمو               رو شونه ی شب بذارم

باید از اینجا برم                  فرصت موندن ندارم

شجاعت همیشه فریاد زدن نیست،

   شجاعت گاهی صدای آرامی است در انتهای روز که میگوید:فردا دوباره تلاش خواهم کرد............

خداوندا.....

برکه ای هستم کوچک در بیابانی بزرگ طاقتم ده که بمانم و رهگذران را از نام تو سیراب کنم.

خداوندا.....

مثل هر آنچه که آفریده ای رو به زوالم و خشکسالی و از قهر تو هراسانم. ابرهای رحمتت را بفرست تا از باران محبت تو سرشار شوم.

خداوندا......

ماهیانم تنهایند،ماهیانم به تماشای ماه مینشینند اما دستشان به ماه بلند مرتبه نمیرسد.

دلم را آنچنان زلال کن تا عکس ماه تو مونس شبهای تاریک برکه ی دلم باشد تا ماهیانم بتوانند روی ماه تورا ببوسند.

اطمینان

یک روز همه ی روستاییان در یک روستا تصمیم میگیرند که برای آمدن باران دعا کنند.

در روز موعود گرد آمدند.اما فقط یک پسر بچه با خود چتر آورده بود.((این یعنی اطمینان))

اعتماد

اعتماد باید شبیه احساس کودکی باشد که او را پرتاب می کنید و او میخندد. زیرا می داندکه شما او را خواهید گرفت.

امید

هر شب به رختخواب میرویم بدون اینکه مطمئن باشیم فردا زنده خواهیم بود اما همچنان نقشه های زیادی برای فردا داریم.

به خدا اعتماد کنید

                     به خود اطمینان داشته باشید

                                    و هرگز امیدتان را از دست ندهید...

دو چیز را فراموش نکن: 1)خدا 

                               2)مرگ

دو چیز را فراموش کن:  1)بدی هایی که دیگران در حق تو کرده اند.

                               2)خوبی هایی که تو در حق دیگران کرده ای.

چهار چیز را بیش از پیش نگهدار: 1)شکمت را در سر سفره دیگران.

                                            2)زبانت را در جمع.

                                           3)چشمت را در خانه دیگران.

                                           4)دلت را سر سفره.

روزگار دو روز است:

یک روز برای تو و یک روز بر علیه تو.اگر برایتو بود مغرور نشو و اگر بر علیه تو بود صبر داشته باش.

خیلی وقته که میخوام از تو یکی دل بکنم

رو دلم پابذارم دو رنگیتو جا بذارم

شایدم گفتی که من ساده دلم نمیدونم

ولی من زرنگمو دروغاتو داد میزنم

خیلی وقته که دیگه حرفای تو دروغ شده

با رفیق و نارفیق دوروبرت شلوغ شده

خیلی وقته که دیگه تو دلت جاندارم

برو از کنار من میخوام که عشقتو جا بذارم

دیگه بردی منو از یاد خودت خوب میدونم

میرم از پیش تو دیگه باهات نمی مونم

ای که از حادثه ی عشق چنین شعله وری

کاش روزی مرا با خود از اینجا ببری

چه بگویم که دلی سوی دلم باز کنی

حرف من در دل سنگ تو ندارد اثری

عقل گوید که بیاور عطش تازه تری

عشق گوید که عطش نیز ندارد اثری

عقل بگذار همان ساز خودش را بزند

او که از حادثه ی عشق ندارد خبری

این همه پنجره ی باز تو داری اما

باز از روزنه ی بسته به من مینگری

تو اگر پنجره ای باز کنی سوی دلم

من در اندیشه تو باز کنم بال و پری

کاش یکروز مرا با خود از اینجا ببری

ای که از من به خودم این همه نزدیکتری